Back in England and work with refurgees

Hallo allemaal!

Daar ben ik weer na een heerlijke vakantie in Nederland! Ondertussen zitten we alweer bijna een week in Engeland en is mama's feest alweer een week geleden. In die week is alweer redelijk veel gebeurd en hebben we ons goed vermaakt.

Afgelopen zaterdag gingen we weer terug van Nederland naar Canterbury. Mijn geluk van dit jaar met op tijd vliegen liet mij weer in de steek en we begonnen meteen met een vertraging. Gelukkig was het maar een half uurtje ,dus het viel nog wel mee. Nadat we in het vliegtuig onze plek hadden gevonden bleek er extreem veel kleine kinderen in het vliegtuig te zitten die lekker aan het krijsen waren. Erg gezellig! Na een gelukkig verder voorspoedige vlucht konden we meteen de trein pakken richting Londen en we hadden geluk, want we konden ook meteen instappen in de trein naar Canterbury. Om 23.15 kwamen we aan op het station en omdat we niet echt zin hadden na dat reizen om nog een half uur naar huis te lopen met de koffers, hebben we voor het eerst sinds we in Engeland zijn een taxi gepakt en waren we zo thuis.
Daar aangekomen was het nog even schrikken voor Simone, ze had toen we weggingen haar gordijnen dicht gemaakt en nu stonden ze open. Gelukkig kwamen we er snel genoeg achter dat de huisbaas was geweest en de kozijnen op had gemeten. Als wij weg zijn worden onze kamers verbouwd dus vandaar. Binnen struikelde we nog over de post heen waar een lief kaartje van Sylke tussen zat en opa en oma's uitnodiging. Mijn deur hangt nu lekker vol! :)
Na al dat reizen, en mijn korte nachtje niet te vergeten, was ik nogal moe dus nog even snel m'n koffer uitgepakt en lekker gaan slapen.

Zondag was het meteen lekker weer hier en zijn we naar de telefoonwinkel gegaan om ons Engelse kaartje te updaten zodat we weer internet hadden, ook hadden we meteen weer geld op onze gaskaart gezet, zodat we weer verwarming hebben en heet water. Erg handig ;). Na flink wat boodschappen halen moesten we het heuveltje weer op met onze zware tassen. Als ik iets niet gemist heb dan is het dat wel!

Maandag was een spannende dag. Om 9 uur moesten we op de parkeerplaats staan van de uni en bracht Anthony ons naar KRAN. Dat is een stichting die zich inzet om vluchtelingen jongeren de taal te leren, zodat ze snel naar college kunnen om zich te ontwikkelen. Nadat we kennis hebben gemaakt met Gwen en Natasha, de leerkrachten die op de groep staan hebben we ook snel kennis gemaakt met de jongeren. De groep bestaat uit bijna alleen maar jongens uit Eritrea, Sudan, Afghanistan en Vietnam. Er zaten maar 2 meisjes bij. Het was ongelofelijk hoe leergierig die jongeren zijn. Ze zitten met een man of 25 dichtbij elkaar in een kleine ruimte waar het erg warm is en nog kunnen ze zich zo goed concentreren. Ze zijn zo blij dat ze de taal hier mogen leren en naar school kunnen en doen ook erg goed hun best. Terwijl wij ongeveer even oud zijn zien ze ons ook echt als de leerkrachten en werden wij de hele tijd aangesproken als ''teacher''. Aan het eind werd er naar Simone en mij toe dat ze verwachten dat wij donderdag het laatste uur de les verzorgen. Wij vonden dit een leuke uitdaging en zijn ermee aan de slag gegaan.

De stichting heeft veel vrijwilligers, elke dag zijn er een stuk of 4 mensen bij om de jongeren te begeleiden en extra te ondersteunen. Donderdag waren we zelfs met 2 leerkrachten en 6 vrijwilligers op een groep van 24! Ik vond het wel erg veel in een kleine ruimte, maar het is altijd fijn om te dat er mensen ook echt vrijwilligers werk doen hier, ook veel studenten.

Dinsdag was weer een beetje hetzelfde, al is het best jammer dat ze veel klassikaal les hebben. Hierdoor heb je als vrijwilliger minder te doen. Later met het zelfstandig werken konden we meer doen en waren we weer flink aan het werk gezet. Ondertussen hadden we ook een opzet gemaakt van de les die we wilden geven en we hadden het huiswerk nagekeken van de jongeren. Dat bleek voor ons een goede les te zijn, vooral de grammaticale zinnen verbeteren vinden we zelf nog lastig. Maar het was ons gelukt.

Woensdag was een rustige dag bij KRAN. Qua vrijwilligers en qua les, alles was vooral klassikaal. Het laatste half uur moesten de jongeren een cyclus knippen en plakken van een paardenbloem. Ik heb mijn ogen uitgekeken, knippen en plakken blijken ze gewoon bijna niet te kunnen. Ook heb ik zo'n 25 keer moeten zeggen dat ze hun naam op het blad moeten zetten, maar uiteindelijk hadden ze alles af. Deze studenten kunnen gewoon een uur werken aan een woordzoeker en drie kwartier aan een knip en plak werkje, ongelooflijk. Het grappige daar is dat aan het eind van de dag alle jongeren een taak krijgen, zo moeten ze ook stofzuigen. Sommige jongens weten namelijk echt niet hoe ze moeten stofzuigen, maar met een beetje hulp komen ze er wel.

Woensdagmiddag waren Simone en ik even naar de bieb gegaan. Wat begon als een stralende dag, was nu veranderd in een regenachtige zooi, typisch engels weer. Toch moesten we nog even naar de Boots om wat spullen te halen, dus snel wat spullen halen om daarna naar huis te gaan voor de echte regenbui los barstte. Daar had het weer toch anders over gedacht, toen we de Boots uitkwamen was het al los gebarsten. Onweer, bliksem, hagel, alles kwam voorbij. Dan eerst maar even een Latte drinken en hopen dat het snel over zou zijn. Dat was dus niet het geval, het werd alleen maar erger! Omdat we onszelf toch maar heel erg zielig vonden, zo opgesloten in de stad, hebben we onszelf getrakteerd op hele mooie zilveren sneakers! Toen besloten om toch maar een taxi naar huis te nemen, omdat het er nog niet uitzag dat het weer beter zou worden.
Natuurlijk waren we net 10 minuten thuis en kwam de zon weer door!


Donderdag was onze lesdag. Wij zouden na de pauze les gaan geven en we hebben onze lessen een beetje moeten aanpassen vanwege dat ons oorspronkelijke idee niet lukte. We hadden allemaal kleine canvas schilderijtjes gehaald en voor elke student 2 schilderijtjes klaar liggen. Op het ene schilderijtje kwam wat ze het leukst vonden aan hun eigen land en op het andere schilderijtje wat ze het leukst vinden aan Engeland. Zelf hadden Simone en ik al een voorbeeldje gemaakt en de jongeren zijn enthousiast aan de slag gegaan. Hieronder bij de foto's zie je het resultaat!

Nadat de studenten weg waren hebben wij nog even zitten kletsen met Natasha. Omdat we niet precies wisten hoe oud de studenten nou precies waren heb ik dat nog even gevraagd. Natasha vertelde dat ze tussen de 16 en 18 zijn, maar omdat hun geboortedatum nooit bij zijn gehouden is dit een een aangenomen leeftijd. Wij dachten namelijk dat ze tussen de 18 en 25 waren! Dit kan dus ook goed zo zijn, ze weten het gewoonweg niet.

Anthony kwam ook nog even kijken hoe alles was gegaan en daar hebben we nog even mee zitten kletsen hoe deze week was verlopen. Hij brengt ons komende week naar stage, dus maar meteen even gevraagd of er eigenlijk een dresscode is omdat de leerlingen natuurlijk een uniform aanhebben. Jup, je moet een kokerrok aan of een wijde lelijke zwarte broek. Die heb ik natuurlijk niet in mijn kast hangen, dus het was weer een excuus om te shoppen. De rokken heb ik nu in huis, maar de blouse nog niet. Morgen vertrekken we voor een weekendje naar Londen, dus heb ik nog een excuus om iets te kopen haha!
Ook staat er een kroegtocht door Londen op de planning en gaan we nog wat bezienswaardigheden die Simone nog niet gezien heeft bezoeken.
Kortom een leuk en druk weekend voor de boeg!

Nou dit was me een verslag wel weer, iets langer dan ik dacht! Komende week gaan we voor het eerst naar de basisschool. Ik heb er heel veel zin in en zal er volgende week weer een stukje over schrijven!

Veel liefs,

Joyce